معرفی بهترین روش درمان تنفس نوزاد

سندرم دیسترس تنفسی (RDS) در نوزادانی که زودتر به دنیا می آیند (نارس) رخ می دهد که ریه های آنها به طور کامل رشد نکرده است. هر چه نوزاد زودتر به دنیا بیاید، احتمال ابتلا به RDS و نیاز به اکسیژن اضافی و کمک به تنفس بیشتر است.

RDS به دلیل نداشتن سورفکتانت کافی در ریه های کودک ایجاد می شود. سورفکتانت مایعی است که در حدود 26 هفته بارداری در ریه ها ساخته می شود. با رشد جنین، ریه ها سورفکتانت بیشتری تولید می کنند.

بیشتر بخوانید: اکسی هود نوزاد چیست و چه کاربردی دارد؟

سورفکتانت کیسه های هوای کوچک را در ریه ها می پوشاند و به جلوگیری از فروپاشی آنها کمک می کند (تصویر 1). کیسه های هوا باید باز باشد تا اکسیژن از ریه ها وارد خون شود و دی اکسید کربن از خون به ریه ها آزاد شود. در حالی که RDS در نوزادانی که زودتر به دنیا می آیند شایع است، سایر نوزادان نیز می توانند به آن مبتلا شوند.

کسانی که در معرض خطر بیشتری هستند عبارتند از:

خواهر و برادرهایی که RDS داشتند

تولد دوقلو یا چند قلو

زایمان سزارین (سزارین).

مادری که دیابت دارد

عفونت

نوزادی که در زمان زایمان بیمار است

سرماخوردگی، استرس یا هیپوترمی کودک در بدو تولد نمی تواند دمای بدن را گرم نگه دارد.

علائم و نشانه ها

نوزادانی که RDS دارند ممکن است این علائم را نشان دهند:

تنفس سریع خیلی زود پس از تولد

صدای غرغر «اَف» با هر نفس

تغییر در رنگ لب ها، انگشتان دست و پا

گشاد شدن (شعله شدن) سوراخ های بینی با هر نفس

انقباض قفسه سینه - پوست روی استخوان سینه و دنده ها در طول تنفس به داخل کشیده می شود

تشخیص

تشخیص پس از معاینه نوزاد و مشاهده نتایج رادیوگرافی قفسه سینه و آزمایش خون انجام می شود.

رفتار

اکسیژن - نوزادان مبتلا به RDS به اکسیژن اضافی نیاز دارند. ممکن است چندین روش ارائه شود:

کانولای بینی: یک لوله کوچک با شاخک ها در سوراخ های بینی قرار می گیرد.

فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP): این دستگاه به آرامی هوا یا اکسیژن را به داخل ریه ها فشار می دهد تا کیسه های هوا باز بماند.

ونتیلاتور (برای RDS شدید): این دستگاهی است که به نوزاد کمک می کند تا زمانی که بدون کمک نمی تواند به خوبی نفس بکشد، نفس بکشد. یک لوله تنفسی در نای نوزاد قرار می گیرد. این لوله گذاری (in-too-BAY-shun) نامیده می شود. سپس نوزاد را روی دستگاه تنفس مصنوعی قرار می دهند تا به تنفس او کمک کند.

سورفکتانت - سورفکتانت را می توان به ریه های کودک داد تا جایگزین چیزی شود که ندارند. این به طور مستقیم در لوله تنفسی که در نای قرار داده شده است داده می شود.

درمان های کاتتر داخل وریدی (IV) - یک لوله بسیار کوچک به نام کاتتر، در یک یا دو رگ خونی در بند ناف قرار می گیرد. شیرخوار مایعات، تغذیه و داروها را از این طریق دریافت می کند. همچنین برای نمونه گیری خون استفاده می شود.

داروها - گاهی اوقات در صورت مشکوک شدن به عفونت آنتی بیوتیک تجویز می شود. ممکن است داروهای آرام بخش برای کمک به کاهش درد در طول درمان تجویز شود.

هشدار

لوله دستگاه پزشکی می تواند دور گردن کودک پیچیده شود. این می تواند منجر به خفگی (خفه شدن) یا مرگ شود.

لوله دستگاه پزشکی را جایی رها نکنید که نوزادان یا کودکان در آن گیر کنند.

با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان صحبت کنید:

اگر کودک شما قبلاً در لوله های خود گیر کرده است.

برای یادگیری مراحلی که می توانید انجام دهید تا مطمئن شوید که لوله به دور گردن کودک شما پیچیده نمی شود، مانند دور نگه داشتن لوله تا حد امکان از کودک.

هر گونه نگرانی دیگری که ممکن است در مورد خطر خفه شدن از لوله دستگاه پزشکی داشته باشید.

اگر کودک شما توسط لوله دستگاه پزشکی آسیب دید، لطفاً رویداد را به FDA گزارش دهید. گزارش شما می تواند اطلاعاتی را ارائه دهد که به بهبود ایمنی بیمار کمک می کند. وب‌سایت تهیه گزارش این است: https://www.accessdata.fda.gov/scripts/medwatch/index.cfm?action=reporting.home

انتظار چه چیزی

مسیر بهبودی برای هر نوزاد متفاوت است. اغلب RDS قبل از اینکه بهتر شود بدتر می شود. برخی از نوزادان نسبت به سایرین به اکسیژن بیشتری نیاز دارند. برخی ممکن است نیاز به درمان سورفکتانت داشته باشند. از آنجایی که کودک می تواند بهتر نفس بکشد، ممکن است به اکسیژن کمتری و کمک های دیگر برای تنفس نیاز داشته باشد.

چگونه بفهمیم که آیا نوزاد شما در حال بهتر شدن است؟

 در اینجا چند نشانه وجود دارد که نشان می دهد کودک شما در حال بهبود است. آن ها خواهند:

راحت تر و آهسته تر نفس بکشید و راحت تر به نظر برسید.

به اکسیژن کمتری نیاز دارد.

در صورت استفاده از CPAP یا دستگاه تنفس مصنوعی، تنظیمات را کاهش یا کاهش دهید. پس از مدتی دیگر نیازی به کمک دستگاه ها نخواهد بود.